stoomgemaal pompen en opletten.

stoomgemaal in bedrijf . De turbinezaal.

stoomgemaal ketelhuis

En hier is Knut.

Mussen op een terras, in stadcentrum Berlijn.

Eekhoorn in de dierentuin.

Jenna de huishond in berlijn

Luka en de lammetjes.

Wel eng hoor als je nog zo klein bent.

Gekregen van buurman boer.Oude eikenhouten palen, dienst gedaan in het weiland.
Hoe oud zouden ze wel zijn?
Kunnen zo naar het museum.
Wij stoken ze op .in het houtkacheltje.
 

Daar gaat ie dan.

Op naar Gent.

In Menen, de Belgisch-Franse grens kwamen deze heren op het idee om de Gentse feesten mee te gaan maken.
Verder dan de eerste sluis zullen ze niet gekomen zijn.
Alles aan boord hoor, tot een vierpits gasfornuis toe.

Spitsenvaart in de Elzas.

DJTiesto-in-Rotterdam.

dj tiesto in rotterdam.

Kerkje van lützelbourg.

Het staand en slaand horloge van Lützelbourg

Het filmpje is het kerkje van Lützelbourg , waar we een dag voor
gelegen hebben.
Hij slaat elk kwartier, halfuur en uur.
Bij het volle uur gaat hij uit zijn dak en doet er een liedje bij
Volgens goede franse gewoonte ,doet hij alles twee keer, voor het geval je
niet opgelet mocht hebben.
's Nachts na twaalven wordt het dus wat rustiger.
Omdat er over de brug van de Thorn een erg goed restaurant staat, zijn we een nacht blijven liggen.
De andere dag zijn we maar een stukje verder gevaren

Onze jongste kok

Goudvis in de Maas

Zou dat aan die atoomcentrale liggen?

Goudvis in de Maas

De Maas herbergt wel aparte vissen.

Ark Prinses Margriet, Grave.

Musikale jaarkroniek Olie en Stoom 2006

De Eendracht gespot vanaf de Euromast. 

Gespot in Engelen. Foto : Wim Luttmer. 

Hulp ,de Vliegende Hollander zweeft boven mijn boot.
Foto : Frank Jansen .  

Om mijn c.v. compleet te maken in Gouda het poffertjesbakdiploma gehaald. Dat was wel zweten.

 

 

 

 

 

 

 

Balinese verhalen 4.

De Bruiloft.
In Anturan is bruiloft en wij mogen, nee wij moeten komen. Onze hotelhouder zet ons in de auto en brengt ons naar zijn ouderlijk huis . Zijn enige broer gaat trouwen.
Het is een feestelijk gebeuren, er zijn stoeltjes gehuurd en zo'n 150 gasten familie en bekenden zitten onder een prieel.
Het ziet er zeer kleurrijk uit en een beetje wind houd de zaak koel.
Zoals uit het volgende duidelijk zal worden , is voor het hele feest een strak tijdschema opgesteld , wat betreft de aanvangstijden van de onderdelen.
Je moet tenslotte op tijd klaar zijn.
De ambtenaar van de burgerlijke stand begint met de trouwerij en bedient zich van een microfoon. Vanaf de plek waar we zitten kunnen we hem niet zien ,wel horen, maar niet verstaan.
In het begin luistert iedereen , maar als het wat langer duurt nemen de onderlinge gesprekken de overhand.
Intussen begint de Brahmaan zijn dienst, zijn altaar kunnen we goed zien en we maken voorzichtig een paar foto's.
Het bruidspaar verlaat de ambtenaar en komt bij het altaar zitten, om nu ook hier te worden getrouwd.
De ambtenaar doet of zijn neus bloedt en vervolgt dapper achter de microfoon zijn toespraak. Er is geen hond meer die nog op hem let.
Intussen worden steeds meer onderlinge nieuwtjes uitgewisseld , je hebt veel te vertellen als je elkaar lang niet gezien hebt.
Dan gaat de huisdeur open en met een man of zes wordt een grote lange tafel met een kleed er op naar buiten gesjouwd.
Dat gaat maar net over de gasten heen en tussen alle stoeltjes door. De tafel blijkt voor het buffet te zijn , dat opgebouwd gaat worden .
Nu wordt het een vrolijke boel, want terwijl de ambtenaar en de priester ieder voor zich de plechtigheid voortzetten , gaat de helft van de gasten alvast kijken of er al wat te eten is.
Ook wij worden aangemoedigd en als we opstaan zijn alle stoeltjes al leeg en is het bij het buffet een drukte van belang.
Brahmaan en ambtenaar gaan gewoon door en intussen doen twee nichtjes een dansje, maar dat zien alleen de trotse moeder van de twee en wij.
Het eten smaakt heerlijk.
Brahmaan en ambtenaar zijn ongeveer gelijk met de plechtigheid klaar gekomen en dan stroomt het publiek weg.
Het bruidspaar en de Opa's en Oma's schudden handjes.
Onder een boom zitten wat oudere mensen van een tweede bordje heerlijk te smikkelen en na te praten.
Het feest is uit .
Prachtig.

Je kunt er hier niet meer door met de auto, ech nie. 

 

 

De aanleg van het riool vordert gestaag. 

ananas kopen

In Anturanhebben we een strandwandeling gemaakt. Als je de op het strand getrokken vissersprauwen voorbij bent, kun je goed op het strand wandelen. Dan is het rustig lopen en je kunt flink ver. Af en toe een beetje wind van zee heerlijk.
Al lopend zien we uit de bosjes een schattig klein jongetje komen, in zijn hand een al even kleine ananas.
Hij vraagt waar we vandaan komen , hoe we heten, enz. De gebruikelijke inleiding.
Dan is de ananas te koop , voor maar 10.000,- Roepiah.
"Tidak terima kassi" probeer ik in mijn vers opgestoken maleis.
"Koop toch een ananas van dat kind" hoor ik achter mij. Het joch ruikt zijn kans en zegt weer 10.000,- Rp.
Ik vind me zelf wel erg groot en zak een beetje door m'n knie-en.
Dan bied ik 2.000,- Rp.
"Kun je wel" hoor ik achter me "Zo'n kind".
Het kind slaat bedeesd de ogen neer, buigt het hoofd wat en zegt 5.00,- Rp. Heel zachtjes.
3.000,- zeg ik met drie opgestoken vingers.
"Lig niet zo te zeiken en koop dat ding van dat kind."
3.000,- zeg ik,vijf zegt het mannetje, dat in dezelfde houding is blijven staan, vastberaden.
Ik speel mijn laatste troef uit. Trek mijn portemonnaie en vis er 3.000,- Rp. uit en houd ze hem voor.
Ze worden niet aangepakt, "vijf duizend zegt hij".
Ik doe er tweeduizend bij en krijg de ananas.
Het kereltje is bij toverslag verdwenen en wij staan met dat ding op het strand. "Je draagt hem zelf maar naar huis" zeg ik om mijn gezicht te redden.
Maar eerlijk is eerlijk, hij was lekker en goed rijp.

Vissersprauwen op het strand van Anturan. 

Deze vrachtwagen rijdt even later beladen en wel het over het steiger naar de wal. Als chauffeur moet je dan toch over enige doodsverachting beschikken. 

 

 

Balinese verhalen. 2

Vervoer over water. Jawel eindelijk gevonden. In Padangbai aan een wrak steiger,wordt een prauw met cocosnoten gelost. De zakken uit het schip op je rug en dan de vrachtwagen op. In de verte komt nog een diepgeladen prauw aan. Als ik het steiger op loop en belangstelling toon, wil een van de sjouwers weten waarom die gekke belanda dit steiger oploopt en niet bij de ferry gaat kijken. Als ik uitleg dat ik ook schipper ben,wordt hij enthousiast en krijg ik tekst en uitleg. De scheepjes komen van Penida Island en het tweede schip wat er aankomt heeft zeegras geladen en dat is "zijn"schipper. De man blijft praten tot zijn kameraden hem roepen,er moet gewerkt worden. Het schip wat op het steiger ligt heeft twee buitenboordmotoren en ik vraag me af,hoe je daarmee een schip met zo'n twintig dertig ton geladen afstopt. Dat krijg ik dus te zien. Het naderende scheepje vaart vlak langs een soort boei en er springt een matroos met een lijntje overboord. Dat lijntje wordt vastgemaakt aan een lang touw bij de boei. Vervolgens wordt dit touw aan boord getrokken en om de bolder gelegd. Als het schip bij het steiger is ,komt het touw strak en stopt het schip. Wie niet sterk is moet slim zijn. De matroos heeft zijn snorkel aangedaan en zwemt al snorkelend naar het steiger. Het nuttige met het aangename verenigd.

Nu nog even opruimen. 

Aha, eindelijk komt de riolering. Dus moet er een stuk meidoornheg uit. Onze buurtschap is een hechte buurt en noaberschap staat net als in de Achterhoek hoog in het vaandel.
Onze buurman klaart hier de klus en hoe!
De buurt krijgt nu wel een probleempje.
De grenzen van de buurt werden afgebakent door het feit of men wel of niet een beerput had. Dit criterium gaat vervallen. Op zoek dus naar een nieuwe identiteit. Dat gaat wel lukken. 

Balinese verhalen.

Transport, you need transport? De gemidelde,bemiddelde Balinees heeft een hekel aan lopen en een lopende tourist is helemaal een doorn in het oog en waarschijnlijk bij adat verboden. Dit verschijnsel dient bestreden te worden, met alles wat de vindingrijke bevolking bedenken kan en dat is nog al wat. Als eerste de stoepen , die zijn hoger dan bij ons. En het riool, annex afvoergoot voor tropische regens loopt er onderdoor. Deze is een meter diep, ca 0,75 cm breed en niet overal voorzien van afdekplaten. Zodat op de meest onverwachte momenten een flinke valkuil opduikt. Een extra truc , wordt tijdens het spitsuur gebruikt in Legian-Kuta. Omdat de straat zo vol is , rijden de brommers ook over de hoge stoep, wat met de vele in- en uitritten en de valkuilen een sportieve bezigheid is . De felste bestrijders van het verschijnsel "lopende tourist"zijn de chaufeurs van de taloze taxi's en bemo's. Om de tien twintig meter hoor je: "Transport,you need transport?". Ze willen je ergens naar toe brengen waar je eigenlijk helemaal niet wezen wilt. Als je je voorhoofd afveegt, toetert er een taxi en stopt er een busje. Ook de winkeliers komen hun toko uit en maken duidelijk, dat je veel beter in hun winkel kunt zijn , dan op straat lopen. Ze kunnen vrij hardnekkig zijn in hun pogingen je naar binnen te sleuren. Restauranthouders laten folders uitdelen, dat je toch vooral bij hun moet komen eten en drinken. Om dit alles mogelijk te maken, zijn er vele wisselkantoortjes , de een met nog betere wisselkoersen dan de andere. Kortom: Een lopende tourist, dat is niks. Vind de Balinees.

Onze eerste sleepboot Victor, later verkocht aan C.Busker, Zaltbommel. 

Vaders eerste motorvrachtschip, ca 1950.