ananas kopen

In Anturanhebben we een strandwandeling gemaakt. Als je de op het strand getrokken vissersprauwen voorbij bent, kun je goed op het strand wandelen. Dan is het rustig lopen en je kunt flink ver. Af en toe een beetje wind van zee heerlijk.
Al lopend zien we uit de bosjes een schattig klein jongetje komen, in zijn hand een al even kleine ananas.
Hij vraagt waar we vandaan komen , hoe we heten, enz. De gebruikelijke inleiding.
Dan is de ananas te koop , voor maar 10.000,- Roepiah.
"Tidak terima kassi" probeer ik in mijn vers opgestoken maleis.
"Koop toch een ananas van dat kind" hoor ik achter mij. Het joch ruikt zijn kans en zegt weer 10.000,- Rp.
Ik vind me zelf wel erg groot en zak een beetje door m'n knie-en.
Dan bied ik 2.000,- Rp.
"Kun je wel" hoor ik achter me "Zo'n kind".
Het kind slaat bedeesd de ogen neer, buigt het hoofd wat en zegt 5.00,- Rp. Heel zachtjes.
3.000,- zeg ik met drie opgestoken vingers.
"Lig niet zo te zeiken en koop dat ding van dat kind."
3.000,- zeg ik,vijf zegt het mannetje, dat in dezelfde houding is blijven staan, vastberaden.
Ik speel mijn laatste troef uit. Trek mijn portemonnaie en vis er 3.000,- Rp. uit en houd ze hem voor.
Ze worden niet aangepakt, "vijf duizend zegt hij".
Ik doe er tweeduizend bij en krijg de ananas.
Het kereltje is bij toverslag verdwenen en wij staan met dat ding op het strand. "Je draagt hem zelf maar naar huis" zeg ik om mijn gezicht te redden.
Maar eerlijk is eerlijk, hij was lekker en goed rijp.

Vissersprauwen op het strand van Anturan. 

Deze vrachtwagen rijdt even later beladen en wel het over het steiger naar de wal. Als chauffeur moet je dan toch over enige doodsverachting beschikken. 

 

 

Balinese verhalen. 2

Vervoer over water. Jawel eindelijk gevonden. In Padangbai aan een wrak steiger,wordt een prauw met cocosnoten gelost. De zakken uit het schip op je rug en dan de vrachtwagen op. In de verte komt nog een diepgeladen prauw aan. Als ik het steiger op loop en belangstelling toon, wil een van de sjouwers weten waarom die gekke belanda dit steiger oploopt en niet bij de ferry gaat kijken. Als ik uitleg dat ik ook schipper ben,wordt hij enthousiast en krijg ik tekst en uitleg. De scheepjes komen van Penida Island en het tweede schip wat er aankomt heeft zeegras geladen en dat is "zijn"schipper. De man blijft praten tot zijn kameraden hem roepen,er moet gewerkt worden. Het schip wat op het steiger ligt heeft twee buitenboordmotoren en ik vraag me af,hoe je daarmee een schip met zo'n twintig dertig ton geladen afstopt. Dat krijg ik dus te zien. Het naderende scheepje vaart vlak langs een soort boei en er springt een matroos met een lijntje overboord. Dat lijntje wordt vastgemaakt aan een lang touw bij de boei. Vervolgens wordt dit touw aan boord getrokken en om de bolder gelegd. Als het schip bij het steiger is ,komt het touw strak en stopt het schip. Wie niet sterk is moet slim zijn. De matroos heeft zijn snorkel aangedaan en zwemt al snorkelend naar het steiger. Het nuttige met het aangename verenigd.

Nu nog even opruimen. 

Aha, eindelijk komt de riolering. Dus moet er een stuk meidoornheg uit. Onze buurtschap is een hechte buurt en noaberschap staat net als in de Achterhoek hoog in het vaandel.
Onze buurman klaart hier de klus en hoe!
De buurt krijgt nu wel een probleempje.
De grenzen van de buurt werden afgebakent door het feit of men wel of niet een beerput had. Dit criterium gaat vervallen. Op zoek dus naar een nieuwe identiteit. Dat gaat wel lukken. 

Balinese verhalen.

Transport, you need transport? De gemidelde,bemiddelde Balinees heeft een hekel aan lopen en een lopende tourist is helemaal een doorn in het oog en waarschijnlijk bij adat verboden. Dit verschijnsel dient bestreden te worden, met alles wat de vindingrijke bevolking bedenken kan en dat is nog al wat. Als eerste de stoepen , die zijn hoger dan bij ons. En het riool, annex afvoergoot voor tropische regens loopt er onderdoor. Deze is een meter diep, ca 0,75 cm breed en niet overal voorzien van afdekplaten. Zodat op de meest onverwachte momenten een flinke valkuil opduikt. Een extra truc , wordt tijdens het spitsuur gebruikt in Legian-Kuta. Omdat de straat zo vol is , rijden de brommers ook over de hoge stoep, wat met de vele in- en uitritten en de valkuilen een sportieve bezigheid is . De felste bestrijders van het verschijnsel "lopende tourist"zijn de chaufeurs van de taloze taxi's en bemo's. Om de tien twintig meter hoor je: "Transport,you need transport?". Ze willen je ergens naar toe brengen waar je eigenlijk helemaal niet wezen wilt. Als je je voorhoofd afveegt, toetert er een taxi en stopt er een busje. Ook de winkeliers komen hun toko uit en maken duidelijk, dat je veel beter in hun winkel kunt zijn , dan op straat lopen. Ze kunnen vrij hardnekkig zijn in hun pogingen je naar binnen te sleuren. Restauranthouders laten folders uitdelen, dat je toch vooral bij hun moet komen eten en drinken. Om dit alles mogelijk te maken, zijn er vele wisselkantoortjes , de een met nog betere wisselkoersen dan de andere. Kortom: Een lopende tourist, dat is niks. Vind de Balinees.

Onze eerste sleepboot Victor, later verkocht aan C.Busker, Zaltbommel. 

Vaders eerste motorvrachtschip, ca 1950. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Schoonheid , verval en melancholie in Venetie. 

Alanya oude ruine op de rots.

 

Tafereeltje in Turks bergdorp aan de zuidkust eind Oct. 2005.

 

Ons hobbybootje.